बकुळ

हास्‍याच्‍या मागे दु:खाची लकेर
जशी काळ्‍या ढगाला सोनेरी किनार

हातावरच्‍या रेषांचा सगळा गुंता
गाठीवर गाठी मनी पडता

बघता बघता नाती पुसंट होतात
सुकलेल्‍या पाकळ्‍या गळून पडतात

बकुळीचा सुगंध खरा अविट
नि:श्‍चेतन तरी भरे आसमंती ...

- सोनल मोडक