Monday, February 25, 2008

सांज

आसवे उसवती धागे
गोधडी मनीची उघडे
खपली काळाची पडते
भरली जखम पुन्‍हा ओघळते

नात्‍यास नसे ते नावं
बिनपत्‍याचे ते गावं
डोळ्‍यातं हरवले भावं
धुके मनी साकळते

सांजसावली क्षितिजावरती
सागरा लागली ओहोटी
वाळूत उमटती रेषा
लाटा येवोनि पुसती

- सोनल मोडक

No comments: